De Camino moet elke dag bewandeld worden, tenminste zo voelt dat. Ik heb dan ook geen rustdag genomen. Gisteren heb ik zelfs bijna 40 km gelopen naar Sahagun. Vandaag maar 18 km gelopen en wie weet morgen in een keer tot Leon.
Morgen hoop ik at tijd te maken om iets te schrijven over de dagelijkse rituelen en de herbergen. De hospitalera van de herberg in El Burgos waar ik nu ben, was fantastisch. Ik kwam om 10.00 uur aan en mocht mijn rugzak achterlaten (ze ging pas om 12 uur open). Eenmaal ingecheckt vulde ze een tijl met water, gooide er een handvol zout in en een flinke scheut azijn. Ze koos een ligbed onder een parasol en liet mij mijn voeten badderen en zag er streng op toe dat ik daarna met de benen omhoog ging.
Vanavond heeft ze mijn blaren verzorgd en dronken we bier met Gerhard en Robert, die ik twee dagen niet had gezien omdat ik hen eruit had gelopen.
Vanavond gegeten in hun herberg. Robert kookte spaghetti voor ons. Een enorm bord vol dat zich na iedere hap leek te vermenigvuldigen. Een magisch bord, het zwaarste gedeelte van de camino vandaag. Gelukkig at Jaimy mee, een tengere Amerikaanse jongen van amper 18 die altijd alle borden leegt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten