Nog geen 5 km van Santiago ontmoette ik de 21-jarige Adam uit Polen. Hij lifte vanuit zijn woonplaats naar Pau, in de Franse Pyreneeen, en sliep de eerste drie weken op weg naar Santiago buiten. Adam is waarschijnlijk de eerste pelgrim die Santiago uit was voor hij het zich realiseerde. In de stad kwam hij een groep pelgrims tegen aan wie hij vroeg waar het pelgrimskantoor was om je compostela te krijgen. Omdat zij hem duidelijk maakten dat zij daar ook heen gingen liep hij met hen mee. Op het punt waar ik hem die dag tegenkwam, realiseerde hij zich de dag ervoor dat hij de stad al uit was en dat de groep hem waarschijnlijk niet goed had begrepen. Hij liep de berg weer af, terug naar Santiago om zijn bewijs te halen en de volgende dag beklom hij diezelfde berg weer.
We liepen de ca. 17 km naar Negreira samen op, waarbij hij zijn vier weken alleen lopen en slapen probeerde te compenseren door heel veel te praten. Over zijn passies: Ignatius van Loyola, punkrock, didgeridoo spelen en duivelsuitdrijvers, waar hij heilig in gelooft. Een aparte combinatie.
De volgende dag was hij eerder vertrokken dan ik en toen ik om 13.30 in Olveiroa aankwam, bleken alle bedden in de refugio al bezet. Adam at buiten zijn maaltijd van iedere dag: pasta met een ondefinieerbare saus. Toen hij zag dat ik geen plek om te slapen had, pakte hij mijn hand, loodste mij het gebouw in naar de eerste verdieping, haalde zijn spullen van zijn bed en vertelde dat ik daar kon slapen en dat hij buiten zou overnachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten