Kaarsjes

Yvon, Annemarie en Martine gaven mij tijdens de picknick in het park kaarsjes mee om onderweg te branden. Iedere keer wanneer ik bij een kerk arriveerde was hij of dicht, of er brandden alleen electrische kaarjes, of er was uberhaupt geen plek om er eentje te branden of er was wel een mogelijkheid maar had ik de kaarsen niet bij mij (af en toe laat ik mijn tas achter in de refugio). Inmiddels waren al vele medepelgrims op de hoogte van mijn ´kaarsprobleem´ en iedere dag attendeerde wel iemand mij erop waar er een kerk was waar ik ze kon branden.

Kaarsje in de kathedraal van Viana.

Uiteindelijk heb ik de geurkaars gebrand in de kathedraal van Viana, voor een prachtig beschilderd beeld van Santiago. Toen ik bij een oude dame in de kerk mijn pelgrimspaspoort liet voorzien van een stempel liep ik even terug naar mijn kaars. Iemand had hem te midden van de vele kaarsjes gezet en ik zag dat medepelgrims hun kaars aanstaken met die van mij. Wat zal het die dag lekker hebben geroken in de kerk.

De andere kaars zat in een blikken doosje en had de vorm van een klavertje vier. In ieder blad kon je een klein kaarsje steken. In Santo Domingo de la Calzada ontmoette ik de Noorse vriendinnen Siv (34) en Maria (37) en hun vriendin de Spaanse Lola (41). We sliepen in dezelfde refugio in een oud klooster bij de Cistercienser nonnen en raakten in de mooie rustige tuin aan de praat. Maria en Lola ontmoetten elkaar drie jaar geleden op de Camino en liepen samen een aantal dagen op. Dit jaar besloten ze om met Siv verder te lopen. Na een halfuur kwamen Fernando en zijn vriendin Gabriela uit Pamplona langs. Fernando liep drie jaar geleden ook de Camino. Ze nodigden mij uit om mee uit eten te gaan en sindsdien trek ik met de drie dames op, wat erg gezellig is.

Klavertje vier in de kerk van San Juan de Ortega.

Vandaag arriveerden wij in San Juan de Ortega en besloot ik na de pelgrimsmis in de kerk het klavertje vier te branden. We wachtten tot iedereen weg was, dachten na over een wens en staken de kaarjes aan en stopten het in de klaver. Het blikje zetten we tussen de andere kaarsen. Lola greep onze handen en we stonden in een cirkel om de kaarsen net zo lang tot de vier kaarjes waren opgebrand. Wat een magisch moment. Daarna serveerden ze in de oude kloosterrefugio knoflooksoep. De karige, maar lekkere maaltijd, werd beeindigd door een Duitse pelgrim die prachtige oude liederen voor ons zong en zichzelf begeleidde op harmonica en banjo.